එක අම්ම කෙනෙක්, වයස අවුරුදු තුනක පමණ දුවෙක් සමග හිඟා කාලා ජීවත් වුණා. හැමදාම එයාලා පාර අයිනේ තාප්පෙ ළඟ ඉන්නවා. ඒ පුංචි දුව වැස්සට තෙමුණා, අව්වට වේළුනා. සෙරෙප්පු දෙකක් වත් නැතිව අපිරිසිදු පොළොවේ ඇවිදිනවා දැකපු මම එයාට ලස්සන පුංචි සෙරෙප්පු දෙකක් අරං දුන්නා. රුපියල් එකසිය හැත්තෑවක් ගියා. සෙරෙප්පුව උඩ ලස්සන පූසෙකුගෙ රූපයක් තිබුණා. එයා ආසාවෙන් ඒක දාගෙන එහාට මෙහාට ගියා.
ඒත් එදායින් පස්සේ ඒ අම්මා පාරේ හිඟා කනවා දකින්න හිටියෙ නෑ. පිට මිනිස්සුත් තමන්ගෙ දුවට මේ තරම් ආදරය දක්වනකොට අම්මා කෙනෙක් විදියට එයාටම ලැජ්ජා හිතෙන්න ඇති. දුවගේ අනාගතය වෙනුවෙන් එයා පිළිවෙලක් වෙන්න හිතන්න ඇති.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ehema wennat puluwan...
ReplyDeletewena tanakata giya wennat puluwan...