අපි වෙන වෙනම පුංචි ළමයින්ට කෑම ජාති අරන් දෙනකොට සමහර වෙලාවට අපිට බැනුම් අහන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒකට පිළියමක් විදියට තමයි මේ සංවිධානය හැදුවේ. මමත් හතලිස් වතාවක් විතර උදව් කරන්න ගිහින් ලැජ්ජාවට පත් වෙලා තියනවා. ඒත් මම අධර්යමත් වුනේ නෑ. ඉදිරියටම ගියා. ළමයින්ගෙන් 93%ක් ම ආදරෙන් මාව පිළිගත්තා. මට අවමන් කළේ ළමයි 7% ක් විතරයි. එතකොට අපි අපේ වැඩසටහන නවත්තනවා කියන්නේ 90%ක බහුතරයකට කරන අසාධාරණයක්. ඔයාලා වෙන වෙනම දෙන්න ගිහින් පල් වෙන්න ඕනේ නෑ. මම ඒ අභියෝගය ජය ගත්තා. අපිත් එක්ක එකතු වෙන්න. ඒ වැඩ කොටස අපේ සංවිධානයට පවරන්න. සමාජයට ඇත්තටම සේවය කරන්න ඕනෙ නම් නින්දා අපහාස ගැන හොඳ අවබෝධයක් තියෙන්න ඕනේ.
ඒ අභියෝගය ජය ගන්න බැරි නිසා තමයි මේ ලෝකෙන් දුප්පත්කම තුරන් කරන්න බැරි. දුප්පතුන්ට සේවය කරන්න එන මිනිහට පළවෙනි ගල ගහන්නෙත් දුප්පතෙක්මයි. එයා එතැනින්ම දුප්පතුන් ගැන කළකිරෙනවා. මේක දුප්පතුන්ගෙ කරුමේ. ඒ කරුමෙ වෙනස් කරන්න පුළුවන් මම වගේ වීර්යවන්ත, ධෛර්යවන්ත, නොපසුබට උත්සාහය තියෙන කෙනෙකුට විතරයි. අපි ඔවුන්ට අනුකම්පා කරමු. ඔවුන්ට සේවය කරමු. පුංචි දරුවො අම්මට ගැහුවට, අම්මා දරුවන්ට ගහන්නෙ නෑනේ. අම්මා අනුකම්පාවෙන් දරුවා පෝෂණය කරනවා. රැකබලා ගන්නවා. අපි එකතුවෙලා, අභියෝග ජයගෙන ලෝකයට සේවය කරමු.
Monday 22 March 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment